Wanneer het bestuur stelt dat er voldoende inspraak is geweest, verwijst het daarbij naar het ontbijt in de Middelkaart waar het project voor de eerste keer gepresenteerd werd, met al zijn ambities: 

• Het zou niets kosten want het niet-gesubsidieerde gedeelte zou gedragen worden uit de verkoop van vastgoed; 
• Het Berkenhof en het bos zouden plaats maken voor vernieuwde scholen en een wijk binnen de wijk 
• Biomassa werd van in het begin een vereiste 
• Enz.. 

De gemeente nam voor de organisatie van de denkdag het communicatiekantoor Common Ground onder de arm.  De HAB heeft toen ook gepolst naar het gevoel dat u bij het nieuwe project had, enerzijds onder de mensen die de kou trotseerden en anderzijds degenen die de online bevraging verkozen.  De resultaten hiervan kan je hier nog steeds nalezen.  We hebben deze resultaten uiteraard in alle openheid gedeeld met de gemeente en de grafieken kwamen zelfs mee in de presentatie tijdens de Algemene Commissie. 

Pas veel later, wanneer reeds twee van de vijf partijen de handdoek in de ring hadden gegooid, werd een nieuw ontbijt georganiseerd.  Wie dacht hier iets van ontwerpen te kunnen aanschouwen kwam van een kale reis terug.  Voor de kandidaten was dit ook een moment om te polsen naar de mening van de wijk, maar de kandidaten zouden zeker niet in hun kaarten laten kijken.  Begrijpelijk natuurlijk, want er stond veel op het spel.  Wederom stond de nieuwsgierige burger in de kou.

Het lijkt er dus op dat de gemeente de letterlijke definitie van de term “inspraak” hanteert. 

De vraag die zich dan stelt is of de kandidaten niet voor een onmogelijke opdracht stonden.  Het feit was dat vier van de vijf consortia uit eigen intiatief uit de race zijn gestapt.  Het eisenpakket was dan ook niet mals, binnen een krap budget.  Een budget dat nog extra onder druk werd gezet door het toevoegen van een heuse sporthal met ruimte voor een handbalterrein, terwijl hier nooit vraag naar was binnen de wijk of de scholen. 

Er moest voldaan worden aan een resem eisen, die netjes onder vijf rubrieken en dus jury’s werden ondergebracht, waarvan allicht toevallig het financiële evenwicht bovenaan stond.  Elk van die jury’s werd samengesteld uit deskundigen; zo zaten bij voorbeeld de inrichtende machten van de scholen in één groep, terwijl het pedagogisch aspect door de directies van diezelfde scholen werd opgevolgd.  In één van die jury’s zou initieel plaats voorzien zijn voor een vertegenwoordiging van de wijk.  Toen dit zitje verdween, werd de wijk dan ook buiten spel gezet.

Over het waarom kunnen we alleen maar koffiedik kijken maar we hebben dit bij elk gesprek met de gemeente herhaald.  Was dit misschien omdat DLA Piper, die als internationaal advocatenkantoor toezagen op de procedure, hier een risico in zag?

DCA bouwde in Brasschaat de wijk aan de watertoren van de Aerdenlei, de nieuwe infrastructuur in het Peerdsbos en zette een nieuw schoolgebouw neer voor buitengewoon onderwijs voor Remi Quadens.

Eiffage heeft dan weer het nieuwe gemeentehuis in de Verhoevenlei gerealiseerd en heeft reeds verschillende scholen verbouwd onder het PPS verhaal rond Scholen van Morgen.  

Het principe van de concurrentiedialoog (*) was dat de ontwerpteams zelf met ontwerpen en suggesties zouden komen over de verschillende aspecten.  Op zich was dit een mooi uitgangspunt, gezien de enorme kennis en ervaring van deze verschillende kandidaten en de complexiteit van het afwegen van alle bovenstaande criteria.  De ironie wil dat wanneer deze selectieprocedure van start gaat, de dialoog met de wijk grotendeels stilvalt.  Geen slecht woord over de ambtenaren van de dienst planologie; inhoudelijk konden ze immers niets delen voor het gevaar dat informatie van één ontwerp aan de oren zou komen van een andere kandidaat.  Zij zijn de specialisten die in alle sereniteit hun werk uitstekend uitvoerden en die geen steek gelost hebben ondanks onze voortdurende vraag voor inzage. 

Mijn persoonlijke mening is dat ze de wensen van de wijk zo goed mogelijk vertaald hebben in het behoeftenpakket voor de kandidaten aan het begin van het traject.  Daarbij hebben zij ook keuzes moeten maken.  De afwezigheid van dialoog met de buurt zorgde ervoor dat ze in het oog van de storm terechtkwamen.

(*) Bron: website lokaal bestuur Vlaanderen https://lokaalbestuur.vlaanderen.be/node/328

Tijdens het ontbijt van februari 2020 werd het overblijvende ontwerp dan ook voor ’t eerst getoond aan de wijk.  We vonden dat we dan ook niet konden ontbreken, gezien dit ook voor ons een eerste blik op de plannen zou zijn.  We vroegen hier niet om jullie mening van het ontwerp, maar wel of er met de originele wensen van 4 jaar eerder, voldoende rekening gehouden werd.  De resultaten en de uitgestelde beslissing vinden jullie hier.  Voor wie niet het volledige fijn geschreven artikel wil lezen: u was geschrokken.  Dat er meer dan 100 wooneenheden, in welke vorm dan ook nodig waren had niemand gedacht.  De vierde bouwlaag was ook ongezien voor onze wijk en parkeerperikelen doemen ons voor de ogen.  Minder dan een jaar geleden gaf Jan Jambon immers in Het Laatste Nieuws nog het cijfer van zeventig wooneenheden, en ook dat cijfer werd al onthaald op ongeloof. 

Sommige buurtbewoners waren dermate verontwaardigd dat ze een actiecomité oprichtten met ludieke acties als het ronddragen van bakstenen en affiches, verkleed als kabouter.   

Zoals je in de bovenstaande opname van de extra gemeenteraad van 16 juni kan volgen, geeft het huidige schepen aan dat ze geen ruimte heeft om iets te wijzigen.  Waar het in het begin van dit project nog beheerd werd door de toenmalige schepen van Onderwijs, is het in deze legislatuur vooral de schepen van Ruimtelijke ordening die dit heeft overgenomen.  Daarom, en allicht ook omwille van haar professionele achtergrond, is zij het ook die de stelling van de meerderheid verkondigt. 

De stelling van de schepen is dat de krijtlijnen vastgelegd werden door de vorige legislatuur en dat ze alleen uitvoert.  Een door de oppositie gevraagde herziening werd dan ook droogweg door de meerderheid weggestemd.  Daarnaast werd het project immers reeds gegund door het college van burgemeester en schepenen op 16 december 2019 en er zou niets meer aan wijzigen.

Uiteraard hoort stemmingsmakerij bij het politieke circus, maar het doel van dit artikel was vooral om aan te tonen dat alhoewel iedereen het nut ziet van de renovatie van de scholen, er geen breed draagvlak is voor élk aspect van dit project.