Van Johan Vandendriessche kregen we de volgende bijdrage waarin iedereen zich in zal herkennen. Zoals we van hem gewend zijn, relativeert hij met respect voor eenieders twijfels en gedachten, en biedt hij lichtpuntjes en alternatieven. Niemand van ons is schuldig aan de huidige situatie maar elk van ons heeft de verantwoordelijkheid naar zijn of haar eigen leven en dat van zijn of haar naasten.
Hou vol !
Gegroet lieve lezers.
Vorige keer sloeg ik mijn column een keertje over. We schreven toen april – mei 2020, en ik wou absoluut vermijden om het toen te hebben over…datgene waar we verdorie nog steeds middenin zitten. Inderdaad, het vreselijke c-woord, met of zonder nummer 19 er achter. Dus deze maand schuif ik jullie toch graag mijn bedenkingen daarover toe. Er zijn ondertussen reeds miljoenen woorden geschreven, in alle toonaarden, over de grootste besmettelijke ziekte sinds de pest. Ik wil jullie niet doen schrikken, maar in wezen is wat wij de afgelopen 8 maanden beleefden een peulschil, vergeleken met de pest. Een snelle blik op Wikipedia leert ons dat die pandemie duurde met golven van 1346 tot ergens in de 19e eeuw. Deze vreselijke ziekte is trouwens nog niet helemaal uitgeroeid… Zo zie je maar: een vies virusbeest zal zich niet gewillig laten doden.
Maar ondertussen zitten we nog steeds middenin een tweede lockdown, en is het einde van de miserie nog relatief veraf. Iedereen heeft er ook zijn zegje over. En de toonaarden daarvan verschillen nogal. Gelukkig leven we, voorlopig, nog steeds in een vrij land waar je tot op een bepaalde hoogte kan en mag zeggen wat je wilt. Je mag aan de ene kant zeggen dat er eigenlijk niks aan de hand is, en je mag aan de andere kant de allergrootste voorzichtigheid propageren. Maar als bewuste burgers moeten we ons wel schikken naar de maatregelen die men ons op basis van wetenschappelijke conclusies oplegt. En daar zijn die lockdowns een gevolg van.
En nogal wat mensen hebben daar problemen mee. Ik wil de economische impact, en de rampen die er mee gepaard zullen gaan, niet onderschatten en ontkennen. Ik begrijp ook, dat mensen die eenzaam zijn, het nog moeilijker hebben. Wat ik niet begrijp is het gezeur van degenen die het volgens onze maatschappelijke normen goed hebben, maar die een klaagzang hanteren die gelijk is aan het gejank van een ergerlijke kleuter. Soms vraag ik me af of we onze ruggengraat niet wat verloren hebben door te veel verwend te zijn. 80 Jaar geleden leefde dit land tijdens de Tweede Wereldoorlog onder de knoet van een verwerpelijke ideologie, en was er jarenlang een nachtelijk uitgangsverbod. De levensomstandigheden waren toen oneindig veel moeilijker. Enge mannen in het zwart, met dwaze helmen en zwarte laarzen maakten toen de dienst uit. Maar die afschuwelijke bezettingsjaren scherpten ook de wil en het doorzettingsvermogen van degenen die het land nadien heropbouwden, en die de basis legden van de welvaart waar we nu in leven. Laat ons die welvaart koesteren en niet vanzelfsprekend vinden, en er voor zorgen dat ze behouden blijft.
Stop dus met zeuren. Gooi die zaag weg. Klaag tegen de spiegel. Want laat ons wel wezen: onze ziekenhuizen draaien, aan dokters is er niet tekort, medicijnen zijn verkrijgbaar en we hebben zoiets als een sociale zekerheid. Met andere woorden: samen dragen we de betaalbaarheid van levensnoodzakelijke medicijnen, en zorgen ervoor dat ze samen met gezondheidszorg verkrijgbaar zijn.
Ik krijg helemaal gloeiende buikpijn van mensen die beweren ‘zich te vervelen’ tijdens deze isolatieperiode. Wij hebben het geluk te mogen wonen in een mooie wijk met rondom ons tientallen kilometers natuurschoon. Spring op uw fiets, sta op uit uw zetel, en wandel. Of lees een boek. Een boek is een papieren object met letters, woorden en zinnen. U hoeft niet te swipen, gewoon de bladzijden omdraaien. Uw fantasie laten gaan. Het is eens wat anders dan die elektronische bidrol die bijna is vergroeid met uw hand.
Via het internet kan u niet alleen uw meest geperverteerde wensdromen laten verschijnen (wees er echter van overtuigd: het zullen dromen blijven), maar u kan gewoon ook écht de slimste mens ter wereld worden. Léér. Studeer op een plezante manier. Alles over filosofie, astronomie, literatuur, kunst, en zelfs alles over dat overroepen voetbal, kan u vinden op het nooit opdroogbare internet. Of nog beter: praat, babbel, zever met uw huisgenoten. Speel spelletjes. Doe eens goed zot. Maar beweer alsjeblieft niet dat u geen leven meer heeft omdat uw favoriete horecazaak tijdelijk gesloten is, of omdat u voorlopig niet naar één of andere Costa of après-ski kan.
In deze tijden (wat klinkt dat heerlijk bijbels), kunnen we tonen dat we onze welvaart waard zijn, en dat we méér zijn dan de grotbewoners die recentelijk, 30 000 jaar geleden, hun hol verlieten. Laat ons gewoon, zoals we dat hopelijk op school leerden, flinke jongens en meisjes zijn, en samen uit deze voorlopige miserie komen.
Onze nationale leuze klinkt zo slecht nog niet: Eendracht maakt macht. Zorg voor elkaar, hou van elkaar. En in de zomer drinken we dan samen terug dikke pinten.
Santé!
Johan Vandendriessche